πλακάζ

το, Ν

άκλ.

1. τεχνολ. όρος που δηλώνει την κάλυψη ενός υλικού μικρότερης αξίας με φύλλα ή πλάκες πολυτιμότερου υλικού

2. αρχιτ. κάλυψη ενός τοίχου με πέτρες πάχους τριών έως οκτώ εκατοστομέτρων ή με τεχνητές πλάκες είτε για λόγους διακόσμησης είτε για λόγους αδιαβροχοποίησης

3. (μεταλργ.) μέθοδος επένδυσης ενός κοινού μετάλλου με κάποιο πολυτιμότερο μέταλλο

4. (ξυλουργ.) κάλυψη τής επιφάνειας κοινού ξύλου με λεπτά φύλλα πολυτιμότερου ξύλου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < γαλλ. plackage].